Mevlüt Erdinç’ten Galatasaray ve Transfer İtirafı

Ülkemizde Medipol Başakşehir, Antalyaspor, Fenerbahçe, Fatih Karagümrük, Kocaelispor, Ümraniyespor ve son olarak da Racing Besançon formasını giyen ve 30 Ağustos 2022 tarihinde futbol mesleğini noktalayan Mevlüt Erdinç, Fanatik’te gündeme dair açıklamalarda bulundu. Eski ulusal oyuncudan Galatasaray itirafı da geldi. İşte ayrıntılar…

“Futbolu dışarıda öğrendim diyebilirim”

– Türk futbolunun en yetenekli forvet oyuncularından biri oldunuz ve hafızalara kazındınız. Fransa’da başlayan bir futbol ömrünüz oldu. Öncelikle futbola nasıl başladınız ve sizi futbola yönlendiren etkenler neler oldu?

Ben Yozgatlı bir ailenin çocuğuyum. 1973 yılında merhum babam Fransa’ya geldi. Toplamda 8 kardeşiz ve 4’ümüz köyde doğduk, 4’ümüz de Fransa’da doğduk. Berbat şartlarda yaşadık diyebilirim açıkçası. Futbolu dışarıda öğrendim diyebilirim. 8 yaşına kadar mahalle ortasında top oynadım ve orada sevmeye başladım. Ailemin futbolla hiç alakası yoktu. Ailemiz çok büyük olduğu için babam daima çalışmak zorundaydı. Akabinde kasabanın Saint-Claude isminde futbol kulübü vardı ve orada başladım futbola. Haftada bir defa antrenman yapıyorduk ve cumartesi günü bir tane de maçımız oluyordu genelde. Futbola açıkçası çok amatörce bir yerde başlamış oldum. Benim o vakitler en kıymetli özelliğim fizikli ve çok güçlü olmama karşın çok süratli olmamdı. 12 yaşına kadar bu kulüpte oynadım.

“10 gol attım ve en uygun golcü seçildim”

Ben 12 yaşındayken bir maçımız vardı; Besançon ile oynadık ve 5-1 kazanmıştık. Ben de o maçta 4 gol atmıştım. Aslında oradaki scout’lar bizim grubu izlemeye gelmemişti oraya. Sochaux, Besançon’a yakın olduğu için çoklukla oradan oyuncu alıyordu ve altyapısında yetiştiriyordu. Ben 4 gol birden atınca oradaki scout’lar hocalarımla görüştüler ve numaramızı aldılar. Beni sonrasında 4 sefer denemek için çağırdılar. İdmanlara her gün gidip çalışmaları tamamladıktan sonra bize hiçbir şey demediler. Alıyorlar mı, almıyorlar mı anlayamadık açıkçası. Sonra beni bir turnuvaya davet ettiler. O turnuvada 10 gol attım ve en yeterli golcü seçildim lakin yeniden de onaylamadılar. Akabinde diğer bir turnuvaya katıldım ve en düzgün golcü değildim fakat 8 gol atmıştım bu sefer. Bu türlü bir 6 aylık süreç geçti. Altyapı yöneticisi annem ve babamla görüşmek istedi bu sürecin akabinde.

Sochaux macerası başladı

Şunu belirtmek isterim ki; Fransa’da altyapıya girmek çok zordur, para verseniz bile giremezsiniz açıkçası ve en uygunları takımlarına alıyorlar. Ben çok memnun olmuştum, ağabeyimle birlikte lakin annemle, babam çok memnun olmadılar. Onlar 12 yaşında evlatları meskenden gideceği, 400 kilometre uzakta altyapıda olacağı için haliyle üzülüyorlardı. Bu durumdan ötürü çok razı değillerdi açıkçası. Ağabeyim onları ikna etmeyi başardı, kağıtlarım imzalandı ve yeni dönemde Sochaux altyapısında başladım.

“Hayal kuruyordum”

13 yaşında başladığım Sochaux altyapısında 5 sene geçirdim. Buralar inanılmaz kaliteli yerler ve futbolu, insanlığı, disiplini öğretiyorlar. Hem okula gidiyorsun hem de idmana gidiyorsun. Futbolcu olmak için her şey elinde açıkçası. Yalnızca senin çok dirençli ve istekli olman lazım. Ben 16-17 yaşına kadar bu şiddetli sürece dayanabildim. 17 yaşından sonra A ekibe çıkmaya başladım. Benim için inanılmazdı zira çocukluk hayalimi gerçekleştirmiştim. Altyapı periyodunda A Kadro maçlarını izlerken inanılmaz motive oluyordum. Ben de bir gün profesyonel olursam, şu stadyumda oynarım diye daima hayal kuruyordum.

Motivasyon kaynağı babasıydı

Yaz tatillerinde babam bana sorardı “Ne yapacaksın?” diye. Ben de bir şey yapmayacağımı ve gelecek dönemin bir ay içinde başlayacağını söylerdim. O vakit da babam bana bir ay bir yerde çalış diyordu. Babam futbolcu olabileceğimi düşünmüyordu açıkçası. Altyapıda geçirdiğim 5 yıl inanılmaz zordu. İdmanlar, okul ve bazen güzel anlaştığımız arkadaşlar oluyordu, bazen anlaşamadıklarımız oluyordu. Kimi vakitler bıkıyordum ve meskene dönmek istiyordum. Fakat babam bizim için makûs denebilecek kuvvetli iş yükü olan fabrikalarda çalışıyordu. Benim o vakitler tek gayem vardı; Futbolcu olmak ve babamı çalıştığı yerden ayrılmasını sağlamak. Beni büsbütün motive eden oydu.

Milli Kadro tercihi ve yaşadıkları

– Ulusal Ekip tercihinde nasıl bir süreç yaşadın? Fransa U18’de forma giyerken, Türkiye’yi tercih ettin. O anlarda neler yaşadın ve nasıl hissettin?

Sochaux’da çok âlâ 2 dönem geçirmiştim. U18 Fransa Ulusal Takımı’na gittim ve orada da 8 maçta forma giydim. O vakitler takımda Benzema, Ben Arfa, Menez ve Nasri üzere dünyaca ünlü isimler vardı ve ben o kadronun bir kesimi olarak alanda yer almıştım. Ben aslında en başından beri Türkiye’de oynamak istiyordum fakat benim o vakitler yalnızca Fransız pasaportum vardı. En nihayetinde biz Türk’üz, ailem Yozgatlı. Ben Fransa’da doğdum lakin konutumuzda Türkçe konuşuyoruz. Bir gün Fatih Terim beni aradı. Beni aradıklarında bir saniye bile düşünmeden direkt hocamın yanına gittim ve Fransa U18’e gitmek istemiyorum, Türk Ulusal Takımı’na gitmek istiyorum dedim. Birinci başta onlar da bu duruma çok sıcak bakmadılar. Onlar haliyle Fransız kulübünü temsil ettikleri için Fransa Ulusal Takımı’nda oynamamı istediler. Lakin ben kararlıydım. Sonrasında Ümit Ulusal Ekip için Türkiye’ye gittim. Orada 4-5 maç oynadıktan sonra A Ulusal Ekip takımına seçildim. 20 yaşındaydım ve çocukluk hayalimden bir diğerini daha gerçekleştirmiştim. Ben bu noktaya gelmek için çok çalışmıştım. Fatih Terim bundan ötürü benim için bir baba üzeredir. Ben kendimi Türk hissettiğim için düşünmek üzere bir sürecim asla olmadı. Ben telefonda çabucak “Hocam Türk pasaportumu çıkartın, ben Türkiye için oynamak istiyorum” dedim. Yani velhasıl ulusal ekip tercihim saniye içerisinde oldu.

“Milli grup formasıyla attığım birinci gol inanın dünyanın en hoş hissi”

– A Ulusal Grup formasıyla birinci golünü attığında neler hissettin?

İnanılmaz bir histi. Kulüpte oynarken çok gol atabilirsin fakat ulusal ekip çok farklı. Ben PSG’de çok gol attım lakin Türkiye formasıyla o duyguyu yaşamak apayrı. Ulusal grup formasıyla attığım birinci gol inanın dünyanın en hoş hissi. Birinci golüm İnönü Stadyumu’nda oynadığımız Bosna Hersek’e karşıydı ve maçtan 2-1’lik galibiyetle ayrılmıştık. O gece hiç uyuyamadım. Direkt annemi ve babamı aradım, memnunluktan ağlıyorlardı. Onlar direkt köyden çıkmışlar ve ne İstanbul ne Ankara görmüşler, yalnızca direkt Fransa’ya çalışmak için gelmişlerdi. Ben onları gururlandırdım ve bu benim için değer biçilemez. Ne memnun bana diyebilirim.

“PSG’de hala formalarım satışta”

– PSG ile bir gönül bağın oluştu. Fransız devine transferin nasıl gerçekleşti?

Sochaux’da çok âlâ 2 dönem geçirdikten sonra bonuslarla bir arada PSG beni 10 milyon Euro’ya takımına kattı. O periyotta herkes PSG’de forma giymek için can atıyordu. Ben de küçükken daima maçlarını izlerdim, bilhassa Ronaldinho ve Okocha’yı izlemek büyük keyifti. Pauleta futbolu bıraktıktan sonra kulüp beni aradı. Birinci başta inanamadım ve çok şaşırmıştım. Paris’e çağırdılar, orada ön mukavele imzaladık ve dönem sonu asıl mukaveleye imza atarak PSG’nin oyuncusu olmuştum. Birinci dönemimde ligin en yeterli 3. golcüsü olarak seçildim. 110 maça çıktım, PSG formasıyla ve 30 gol attım. Hala gittiğimde PSG taraftarları bana inanılmaz bir sevgi besliyor. Ben alanda çok çaba eden bir yapıya sahiptim. Taraftarlar da bunun şuurunda oldukları için bana daima sevgi gösterisinde bulundular. Şu anda bile her gittiğimde kulüp ve taraftarla inanılmaz bir bağımız var. Hala formalarımın satıldığı görmek bile memnunluk verici, inanılmaz bir his. İmkanım epeyce maçlarını izlemeye gidiyorum ve davet de ediyorlar. Aslında şu an hocaları tıpkı vakitte benim de eski hocam, kendisini çok âlâ tanıyorum. Tıpkı vakitte kulübü elçisi durumdayım ve bir manada onlar için çalışmaya devam ediyorum diyebilirim. Fransa’da toplamda 92 gole imza atmıştım ve gittiğim kadrolarda da yeterli dönemler geçirdim.

Galatasaray itirafı

– Türkiye’de çeşitli ekiplerde forma giydin. Bilhassa Antalya’da gösterdiğin performans sonrası Fenerbahçe’ye transfer oldun. Bu süreç nasıl gelişti?

O periyotta Antalyaspor ile düzgün bir dönem geçirmiştim. Bülent Korkmaz hocam da beni alanda hayli verimli kullandı. Transfer periyodunun bitmesine son 2 gün vardı ve ben Antalyaspor’la anlaşacaktım. O devirde beni isteyen kadrolardan biri de Galatasaray’dı. Bir ay öncesinden aslında Galatasaray’la konuşmuştum ancak onlar Falcao’yu transfer ediyorlardı.

“Fenerbahçe’ye çabucak evet dedim”

Sonrasında Antalyaspor’la yine anlaşmıştım, tam 2 gün kala Fenerbahçe’den telefon geldi. Çabucak “Evet” dedim. Düşünmedim bile açıkçası. Fenerbahçe bana nazaran tahminen son 10 yılda başarısız üzere gözükse de, gelecek 10 yılda Fenerbahçe başarıyı yakalayacaktır. Fenerbahçe nitekim çok büyük bir kulüp. Öncelikle her yer tanınıyor. Fenerbahçe üzere bir kulüp beni istese ben nasıl kabul edemem yani. Oradaki beşerler gerçekten çok cana yakın ve uygun beşerler. Kaybettiğimizde herkes üzülüyor, kazandığımızda herkes seviniyordu. Fenerbahçe bana PSG’yi anımsatıyor. Stadyumda inanılmaz bir atmosfer oluyor. Mesela benim oğlum 10 yaşında, Fransa’da okula gidiyor ancak herkese Fenerbahçeli olduğunu söylüyor. Bana hayatında Fenerbahçe’deki üzere atmosfer görmediğini söylüyor.

Başakşehir gerçeğini yıllar sonra açıkladı

– Fenerbahçe’de beklediğin forma bahtını bulamadın. Sence o periyot zıt giden durum ne oldu senin isminize?

Ben o vakit Antalyaspor’dan Başakşehir’e kiralıktan dönmüştüm. Okan Buruk hocam beni grupta istiyordu fakat idare beni istemiyordu. Ben bir ay boyunca amatör futbolcu üzere Balat tarafındaki tesislere gidip çalışıyordum. Yani A Ulusal Takım’da da forma giymiş oyuncuyu unutmuşlar, amatör futbolcu üzere idman yapmaya gönderiyorlardı. Saat sabah 10’da ve akşam 4’te iki egzersiz ayarlanıyordu her gün. Lakin egzersizleri bir dakika kaçırırsam büyük cezalar bekliyordu beni. Ben bir ay boyunca buna dayandım.

Bu durum maalesef beni Fenerbahçe’ye gelmeden evvel form kaybı yaşamama neden oldu. Öncelikle yalnız çalışıyordum. Benim onlara verdiğim kıymeti, onlar bana vermedi. Aslında Başakşehir çok hoş bir kulüp, hoş de yönetiliyor ancak bana neden o denli yapıldı anlamadım. 33 yaşında bu durumu yaşamak, bende hayal kırıklığı yarattı resmen. Sonuçta ben PSG forması giymiş, gol hükümdarı olmuş, ulusal kadro forması giymiş ve mesleği dolu biriyim.

“2-3 ay formsuz kaldım”

Bu nedenden ötürü ben Fenerbahçe’ye 2-3 ay formsuz geldim. O periyotta de Vedat Muriç çok âlâ gidiyordu fakat ben ona daha çok yardımcı olmalıydım. Vedat Muriç tek başına götürüyordu grubu. Ben geç katılınca kadroya katkı vermekte zorlandım. Bunu üzülerek de söylüyorum, Başakşehir bana yanlış yaptı. Kadroyla o periyot egzersize çıksaydım daha farklı olabilirdi. Yani düşünün; bir dönem öncesi Antalyaspor’la toplamda 20 gol atmıştım.

“Enes Ünal’a inanç verilmeli”

– Şu an Türk futbolunda en beğendiğin isim hangisi?

Çok gururla izlediğim Hakan Çalhanoğlu var. Hakan birtakım vakitler eleştiriliyor. Bilhassa de ulusal grupta lakin bakıldığında oyuna önemli tesir edebiliyor. Bana nazaran bizim ulusal ekibimizin takımı da hocası da çok güzel. Biraz daha Enes Ünal’a talih vermemiz lazım. Onu da beğenerek takip ediyorum. Forvetlere öncelikle itimat vermeniz lazım. Enes kulübünde goller üstüne goller atıyor lakin ulusal ekibe gelince 45 dakika oynuyor, akabinde 2-3 maç oynamıyor. Futbolcu bu türlü bir durumda inanç alamaz ki. Bir forvet olarak her şeyi yapabiliyor ve ona güvenmemiz lazım.

“Kaliteli ligimiz var”

– Avrupa’da üst seviye futbol oynamış biri olarak Türk futbolculara ne tavsiye vermek istersin?

Avrupa’da ligler gerçekten kuvvetli. Bizim de kaliteli bir ligimiz var aslında. Avrupa’da oynayan futbolcularımızın fazlalığı bizim Ulusal Takımımız’ı daha güçlü hale getirecektir. Aslında şu anda çok kıymetli kulüplerde oynayan Türk futbolcularımız var. Tahminen de bizim Euro 2008 başarımız bundan dolayıydı. Avrupa’da oynayan çok futbolcumuz vardı o periyotta. Nihat, Hamit, Halil…

– En unutamadığın gollerin?

Bosna Hersek’e A Ulusal Takım’la attığım birinci gol. Sochaux ile A ekipte attığım birinci gol. PSG ile attığım birinci gol… Bu golleri asla unutamam.

36 yaşındaki eski ulusal futbolcu mesleğinde Paris Saint-Germain ile 30, FC Sochaux-Montbéliard ile 25, Saint-Étienne ile 21, Rennes ile 18, Karagümrük ile 3, Antalyaspor ile 14, Metz ile 6, Başakşehir ile 6, Fenerbahçe ile 4 Guingamp ile 4 ve Kocaelispor ile 1 gol kaydetti.